சோறு கண்ட இடமே சொர்க்கம்! வயிறே வைகுண்டம்!- Part 2

கேவலம், இட்லிக்கு வந்த வாழ்வை பார்த்தியா...இதெல்லாம் ஒண்ணுமே இல்ல.ஆனானப்பட்ட நா.பா. அதான் எழுத்தாளர் நா .பார்த்தசாரதி அவர்கள் வெண்பாவே இயற்றி இருக்கிறார் தெரியுமா? அவரோட 'சத்திய வெள்ளம்' என்கிற கதையில் இரண்டு மாணவர்கள் இயற்றுவது போல் வரும் அந்த வெண்பாக்கள்...

"மங்காப் புகழ் படைத்த மல்லிகைப் பந்தலினிற் 

சங்கர்பவன் தரும் சாம்பாரும் - வெங்காயச் 

சட்டினியும் இங்கிருக்க ஏழுலகில் தேடிடினும் 

இட்டிலிக் குண்டோ இணை"

"வட்ட நிலாப்போல் வாகான இட்டிலியும் 

தொட்டுக்கொள் தொட்டுக்கொள் என்றழைக்கும்-இட்டமுள்ள 

சட்டினியும் சேர்ந்திருக்கும் இந்நிலையில் இவ்வுலகில் 

இட்டிலிக் குண்டோ இணை"

நம்மைப் போல் சாதாரண மக்கள் வெண்பாவெல்லாம் எழுத முடியாதுதான். ஆனாலும் நாமும் லேசுப் பட்டவர்கள் இல்லையாக்கும்! நாள், கிழமை என்றால் வீட்டில் கோலம் போடுகிறோமோ இல்லையோ, பகவானுக்கு பூஜை செய்கிறோமோ இல்லையோ, படையல், நைவேத்யம் என்கிற பெயரில் நம் வயிற்றுக்கு நல்லாவே பூஜை செய்வோமே,நாமெல்லாம் யாரு....?

நீங்களே வேண்டுமானால் ரூம் போட்டு யோசியுங்கள்..

ஆடி மாசமாச்சே , அம்மனுக்கு கூழ் வார்த்தியா?

விநாயக சதுர்த்தியா , கொழுக்கட்டை பண்ணியா..

ராம நவமியா, கொண்டா பானகமும் நீர் மோரும்..

சத்ய நாராயண பூஜையாமே? மா விளக்கு போட்டியா?

கார்த்திகைக்கு அவல் பொரி , அரிசி பொரி ரெண்டுலயும் உருண்டை பிடிச்சியா (இல்லைன்னா சாமி வேலாலே கண்ணா குத்திடும்)

கிருஷ்ண ஜெயந்தியா- வெறும் அவலும் வெண்ணையும் வெச்சா போறும் ...சின்ன கொழந்தைதானே...ஈஸியா முடிச்சிடலாம்.

லக்ஷ்மி பூஜையா- பணம் கொடுக்கற தெய்வம் ஆச்சே...சும்மா வெறும் கையாலே மொழம் போடலாமா? சக்கர பொங்கல், வடை, சுண்டல், இட்லி,கொழுக்கட்டை, பாயசம்னு அசத்த வேண்டாமா...?

பொண்ணுக்கு சடங்கா- புட்டு செஞ்சியா...

பொண்ணு பார்க்க வராங்களா-சொஜ்ஜி, பஜ்ஜி ரெடியா...

இப்பவே கண்ண கட்டுதே ...கிறு கிறுன்னு தல சுத்துதே...கொஞ்சம் சோடாவ ஒடைச்சு ஊத்தறீன்களா ..ஐயா! 'Sprite ' ஆ இருந்தா இன்னும் better ...உங்களுக்கு புண்ணியமா போகும்... 

சோறு கண்ட இடமே சொர்க்கம் ! வயிறே வைகுண்டம்!- Part 1

தயவு செய்து காலி வயிற்றில் இந்த post ஐ படிக்காதீர்கள். சொன்ன பேச்சை கேட்காமல் மேலே படித்தால், அப்புறம் பசி மிஞ்சிப் போய் பித்தம் தலைக்கு ஏறி மயக்கம் வந்து, சிறு குடலை பெருங்குடல் தின்னும் நிலை ஏற்பட்டு, acidity வந்து வயிறு புண்ணாகி ulcer முத்திப்போய் ...ஏன் விஷப் பரீட்சை..? சட்டுன்னு போய் பழைய சாதத்தில் மோர் விட்டு கொஞ்சம் உப்பு சேர்த்து கரைச்சு குடிச்சு விட்டு வந்தீங்கன்னா வயிறும் குளிரும், பசி வந்து பத்தும் பறந்து போகாமலும் இருக்கும்.

அப்படி என்ன பழைய சோறுக்கு பெரிய recommendation வேண்டியிருக்கு என்று கேட்கிறீர்களா...பழைய சோறு, நீராகாரம் இதிலெல்லாம் வைட்டமின் நிறைந்து இருக்கு என்று கேள்விப் பட்டதில்லையா ..போனால் போகட்டும், தொடர்ந்து படியுங்கள்...'சேர்ந்தே இருப்பது?'என்று திருவிளையாடல் தருமி போல் என்னிடம் கேட்டீர்கள் என்றால் ஹனுமார் வால் போல் பெரிய லிஸ்ட் வைத்து இருக்கிறேன்.  உதாரணத்திற்கு சில-

வத்தக் குழம்பு-சுட்ட அப்பளம் 

பீன்ஸ் உசிலி-வெண்டைக்  காய் மோர் கொழம்பு 

உருளை ரோஸ்ட்-எலுமிச்சை ரசம் 

மிளகு ரசம்-தேங்காய் சேர்த்த கோஸ் பொரியல் 

பிஸி பேளா பாத்-ஜவ்வரிசி வடாம் 

தயிர் சாதம்- வடு மாங்காய், மோர் மிளகாய்.

என்ன, நாக்கில் எச்சில் ஊறுகிறதா ..இத, இத, இதத்தான் நான் எதிர் பார்த்தேன். இந்த item எல்லாம் made  for  each other ஆக்கும்! சென்னை பாஷையில் சொல்வதென்றால், சான்ஸே இல்ல, இல்ல,சான்ஸே இல்ல!

அடடா, நல்ல சாப்பாட்டு ராமனிடம் வந்து மாட்டிக் கொண்டோமே என நினைக்க தோணுகிறதா....ஆமா, சீதா /ஜானகி/கல்யாண/கோதண்ட/வெங்கட் ராமன் தெரியும். அது என்ன சாப்பாட்டு ராமன்? இந்த காரணப் பெயரின் etymology தெரிந்தவர்கள் ஆதாரத்துடன் சமர்ப்பித்தால் nala 's ஆப்பக்கடை வழங்கும் ரூபாய் 2000 மதிப்புள்ள ஒரு gift coupon இலவசமாய் அளிக்கலாம். அப்புறம் குஷ்பு இட்லி, குஷ்பு இட்லி என்கிறார்களே, எந்த ஓட்டலிலாவது மெனு கார்டில் குஷ்பு இட்லி என்று பிரிண்ட் செய்து இருந்தால், அந்த ஓட்டல் சொந்தக் காரரின் ஜன்மம் சாபல்யம் ஆக எல்லாம் வல்ல இறைவனை பிரார்த்தனை செய்கிறேன். 

Copy Etched in Memory

Palmolive da jawab nahin!
Yeh dil maange more!-Pepsi
Utterly Butterly delicious..Amul!
Doond teh reh jaaogey-Surf
Tan ki shakti, man ki shakti-Bournvita
Boost is the secret of my energy..our energy!
Lifebuoy hai jahan, tandoorusthi hai wahan!
Kuch meetha ho jaye
Zindagi ke saath bhi, zindagi ke baad bhi- LIC Jeevan Anand
Fill it, shut it, forget it---Hero Honda
'cos I'm worth it!-L'oreal hair colour
It's gone, poye poche, poyindhe..-Amrutanjan
Bech de-Quikr
Jo biwi se kare pyar, woh Prestige se kaise kare inkaar?
Khoobsoorat ki raaz...-Lux
The Complete Man-Raymonds
It's different-Maggie Tomato ketchup

Hurray for Ray!

Have often heard 'screenplay' is the spine of a film. Can't agree more, considering what this particular scene did to me as an audience...

Ray's Pather Panchali  is the first of the Apu Trilogy  and tells the story of Ganga and her younger brother Apu set in a remote village. Ganga, unschooled, given to innocent loot and lazy rambles around the neighbourhood, has all the time in the world to indulge in aimless pursuits through the vacant hours. In a particular scene, we see Ganga walking through a field of tall grass, boredom writ large on her face with Apu (donning a crown made of cardboard) for company. There is a dull buzz as that of a drone one hears in the background as Durga listens intently, walks ahead with a sense of purpose and puts her ear to the electric pole with high tension wires above. Apu follows suit and suddenly finds he has lost sight of his sister and runs across the field shouting her name.Just as he finds her, he hears the whistle of a train and wonders aloud,'What's that?'. Next we see the two running to catch a close look at the train billowing smoke and going chiku bukku chiku bukku...As the train runs across  the screen ,we see the children in the background beside the track , through the gaps between its giant wheels.

The story might have just said 'Ganga is a simple village girl, poor, with no exposure whatsoever to even the simplest of pleasures...". Then how do you make the audience 'feel' the innocence, the burden of the vacant hours...?. It's a masterly scene that visually creates the mood for the audience.

https://www.youtube.com/watch?v=d-JWZDALouI 

I for one, strained my ears even as Ganga raises her head to the electric cables running above and 'heard' what she heard ..and as they run towards the tracks, did Ray know, decades later a ripe 50 year old will be breathless in wonder, watching the engine chug along...?

PS: Wikipedia confirms my guess- that the train scene did not feature in the original story by Bhibutibhushan Bhandopadhyay.

On Reading “A Prophetic Life of Umapriya” by Dr. Radhikananda.

My understanding of a ‘Guru’ is one who shows you the path and holds your hand when you falter. The quest, the journey, the ultimate destination are one’s own. A Guru is not there to ‘solve’ one’s problems or ‘change’ one’s destiny, but helps us see the problem in the right perspective and deal with the right attitude/approach.

In my own life, at a time of personal crisis, I had turned to Tai for solace and her guidance helped me face the challenge with fortitude and emerge stronger. The crisis would repeat several times and every time I would draw strength from my first interaction with her and hold myself together.

Tai considers herself a Seeker still and not a Seer yet. The constant evolution of the Spirit within her is very evident. Nowhere does she claim to have been the ‘Chosen’ one or to have become a Guru. My understanding of the book says she has chosen to embark on a journey of self-discovery and is still a traveller. This self effacing humility runs throughout the narrative – be it her self-doubt (Ch.20 – Exorcism); her child-like desire to see Disneyland (Ch.51); her adventure on a scooter in Laxmi Rd. (Ch.55 – even today, the plight of any learner won’t be better); her acceptance of what she calls defeat (Ch.64 – God’s Magic).

Ch.40 – Yadnya: “If you have created so many different faces in mortal world, why not allow man to live with different faiths?” Indeed! Plurality – isn’t that the very core of various manifestations?

Ch.41 – Rangon ki Bauchar (A Range of Colours): this and some poems from “The Golden Path”… three decades ago, I had read the English translation of Tagore’s Gitanjali. Tai’s poems, especially the ones mentioned above evoked in me the same emotion and reaction as did Tagore. The sense of comfort and belonging with the Divine, resulting in a spontaneous ‘on demand’ dialogue with the Supreme is so reminiscent of my understanding of Tagore.

Ch.42 – Says God: Is an alarm siren for religious fanaticism. How true God’s warnings sound! Ice has already started melting from the mountains and tsunami has struck the shores…

Ch.63 – The Short Live and Ch.64 – God’s Magic: it’s heartening to see the emergence of a positive attitude when she could have wallowed in self pity and nurtured bitterness – even legitimately so.

Ch.65 – Use of Tragedy: As a banker, the first lesson I was taught was – every debit has an equal credit somewhere and tallying/balancing the two is the objective of accounts. A similar analogy is used to drive home the point of finding balance in life – every dropped catch of a fielder is a run added to the batsman’s score. Likewise, a personal loss or tragedy is compensated by a thrust towards seeking the Divine.

Ch.67 – Disputes: “Rectify situations and do not try to rectify people”. I, for one, have believed in rectifying people including myself (faulty beliefs, approach to problems) in the hope that situations that need rectifications will then not arise at all.

Ch.9 of Part II – Maya or Matter: Being a student of English language, I could readily accept comparing Maya and Brahman to Noun and Pronoun, though I need to be more initiated in the subject to comprehend the philosophy.

Revolutionary Poems – Poem 1
Why Ayodhya, why not Dandakaranya? Purushotam Ram himself pleading His choice – a very revolutionary opinion in this troubled kalyug that even Lord Ram can’t rest peacefully! The return to Ayodhya seems miles away, indeed.

In walking down her memory lane, Tai has taken me as a fellow traveller and I feel truly blessed to have taken the journey and am immensely proud to have a copy of this book autographed by Tai. Though it can’t match a live interaction with Tai, this book shall be a ready reckoner. So, for those who can’t reach out to Tai, take heart, she’s reaching out to you through this book. Enjoy the book as a cherry on the pudding!