NDTV-We The people

There was this discussion quite a while back on the programme 'We The People' on Legalizing and De-criminalizing prostitution.To begin with I could not clearly understand the diff. between the two. Google came to my rescue and I now understand it as-

legalizing means  regulating it with certain dos and don'ts while de-criminalizing means not binding the profession per se with specific laws relating only to their profession but they have to abide by all other laws as any of the citizens.

One panelist raised a question- if we legalize prostitution, then are we ok with a brothel in our neighbourhood just like other service providers such as doctor, tailor,chemist, beauty parlour, grocer...? 

This set me thinking-

Can they -the brothels state their profession as 'commercial sex work' and apply for license, housing,commercial space, electricity meter? 

Can a woman of this profession apply for jobs stating her experience in the field and will she get acceptance?

Can they apply for health insurance or group insurance as companies do- what will be the impact on the insurance sector?

Will the stigma just vanish with this move?

I was comparing this to the wine shops - there's a regulation that wine shops should not be opened near housing societies or schools and that they can only sell and not act as bars serving liquor. But the reality is totally different . I have a wine shop at my back yard- my housing society of 11 buildings is on the main road with 2 buildings facing the road and others inside. The said two buildings are partly commercial- housing shops on the ground floor and flats in the remaining floors.  The one right behind my building has a wine shop so the rule 'not near residential areas' is violated. Moreover, the owner has made a partition of sorts with the cardboard cartons separating his shop from the others in the same line ( thank God for small mercies) and his clients are provided with plastic tumblers and they sit on the ground outside the shop and drink and when they've downed one too many, lie sprawled on the pavement conveniently. Very much a bar, sans a name board. I thought of writing to the authorities or to media but decided to be wiser than be foolhardy. It's obvious that he's thriving 'cos the powers that be are looking the other way resolutely.On the same floor, his neighbours are a hardware shop, a doctor,a grocer, a chemist and a shoe shop- but his is the only shop that is open with dedicated workers and clients as early as 7 a.m.

Will the world's oldest profession also operate the same way?

My sympathies are with those who are forced into this line. But what's the way forward?

In a place like India where jobs are hard to come by, how can these women be re habilitated and brought into the mainstream? Would I be comfortable engaging her as a maid or a nanny for my child (considering they are unskilled and don't have much of a choice to settle in other types of jobs) just as I won't be at peace  engaging a criminal out of prison as my driver or office assistant even if he had turned over a new leaf?

The dance bars in Bombay were shut down one fine morning in one sweep by banning all dance bars, without any thought about how all those associated with such bars will find sustenance-not just the dance girls, but the bar owners, bouncers, servers... the clientele used to turning to these bars for relaxation and entertainment felt deprived and looked out for gratification in ...you guessed right- in commercial sex workers. Many of the dance girls tried to earn  money through some other means but mostly turned to prostitution with not much choice. Now there is an idea of re-opening dance bars. Surprisingly Madhur Bhandarkar's movie 'Chandni Bar' portraying the sad state of nautch girls talked about this issue even before the dance bars got banned.

In the discussion on TV some one said' the act of prostitution per se won't be punished but if the woman had 'solicited' then she'll be booked' . Wah! what an idea! If she wasn't offering a service in return for money, there's no reason why she'd solicit in the first place right?

A Lie is a Lie and By Any Other Name, Sucks All the Same...

Written on 3rd June 2014

Lack of educational qualification has never been a moot point in Indian politics. So the brouhaha surrounding Ms Smriti Irani’s poll affidavits is misplaced. Fact remains though, that the alleged disparity has neither been denied nor admitted and an apology offered. And that cannot be brushed aside with the reply ‘judge me by my work’. The common man enjoys no such concessions. His application -even for admission into an educational institution – can be rejected outright if any of his claims in the said application is found to be erroneous  any time . Does ‘honesty’ merit anything at all in public domain? Maybe, ‘to err is human..in human resources’ after all!

And the way it appeared in PUne Mirror of 3rd June :

http://www.punemirror.in/columns/letters-to-the-editor/Still-ignoring-Adarsh/articleshow/35960687.cms

Debate on MTP

Written on 21st July 2012

Recently there was this debate on MTP in Vijay TV’s Neeyaa Naanaa programme.

My two cents:

பல பேர் ஒரு விதமாய் வாதம் செய்கிறார்கள்- I mean the ones against MTP even in cases diagnosed with congenital abnormalities -நல்ல விதமாய் பிறந்து சில வருடங்கள் கழித்து எதாவது விபத்து நேர்ந்து அதனால் அந்த குழந்தைக்கு கை, கால், புத்தி சுவாதீனம் இல்லாமல் போனால் அப்போ நாம் லட்சம் லட்சம் ஆனாலும் செலவு பண்ணி வைத்யம் பார்க்க மாட்டோமா என்று.விதியை நொந்தாலும் இப்போ நிலைமையை சமாளிக்க முயல்பவர்கள் ஏன் அதே போல் எப்போ எப்படிப்பட்ட குழந்தை பிறந்தாலும் சமாளிக்கக் கூடாது என்று… 

இப்படி விதியை துணைக்கு அழைப்பவர்கள் விதிப்படி குழந்தை எப்படியோ பிறந்தாயிற்று, அது தன் விதிப்படி எப்படியோ வளர்ந்து விட்டு போகட்டும் என்று விட்டு விடுவார்களா? அது டாக்டர் ஆக வேண்டும், engineer ஆக வேண்டும்,டான்ஸ் ஆடணும், கிரிக்கெட் ஆடணும் என்று ஓடி ஓடி tuition கிளாஸ் , ஹாபி கிளாஸ் என்று ஏன் அலைகிறார்கள்? உடம்புக்கு சுகம் இல்லை என்றால் தெய்வ சங்கல்பம் என்று விட வேண்டியதுதானே , ஏன் டாக்டரிடம் ஓடுகிறார்கள்? விதியை மதியால் வெல்லலாம் என்று தானே? அதே மதியை ஆரம்பத்திலேயே உபயோகித்தால் என்ன பிழை? 

மேலும் in case of complications when either the mother or the baby alone can be saved the choice is heavily tilted in favour of the mother-how can one justify that choice? உயிரிலே சின்ன உயிரென்ன பெரிய உயிரென்ன-அப்பொழுது எந்த நீதி சாஸ்திரம் இது உயிர்கொலை இல்லை என்கின்றது?

  அதுவும் இந்தியா போன்ற ஆணாதிக்கம் நிறைந்த நாட்டில்  MTP யை legalize செய்தது ஒரு வரப்ரசாதம் பல பெண்களுக்கு-கரு உருவாவதற்கு அன்றி வேறு எந்த ஒரு விஷயத்திற்கும் ஆதாரமாகவோ ஆதரவாகவோ இருக்க ஆண் மகன் முன் வராத குடும்பங்களில் ஒரு பெண், குழந்தையை சுமப்பதற்கும் அதை பெற்றெடுத்து வளர்ப்பதற்கும் படும் இன்னல்கள் பாரத்தால் தெரியாது, அனுபவித்தால் தான் தெரியும். 

One should aim at bringing forth a member of the society, not just a number in the society.The society which cries foul at MTP- how supportive is it if the family suffers economic, social, medical,educational or occupational hurdles- what is the society’s contribution towards providing education to dyslexic or autistic children, towards making buses, trains, buildings accessible to wheelchair ridden citizens, towards accepting and rehabilitating the differently abled- one can go on..It’s one thing to mouth ‘holier than thou’ sermons and it’s another to actually step out and offer succour or fight for changes..

Forever Corrupt

Posted on July 25, 2012by luvsuksam

In our “Shining India” corruption is like religion-a way of life.Like the quality of Mercy, it’s twice blessed-by the one who gives and the one who receives. Just glancing at the ‘headlines’ or ‘Breaking News’ is enough to comprehend how corruption has spread like the Swine flu virus- 2G scam, Commonwealth Games scam, Adarsh housing Society scam, Marksheet scam, IPL scam, tax evasion, Dope scam, Unaccounted wealth in ashrams and temples, Black money in Swiss banks, the list goes on. Forget a full stop, there isn’t a pause even.

To put an end to this circus, what do we have? Anti Corruption Bureau, Right To Information and the like. Even if the corrupt are brought to book, our judiciary is slower than a snail and it takes generations before justice if at all, is meted out. Still there’s no guarantee the verdict will be just-the judges too come with a price tag, don’t you know? Sorry state of affairs, but what can you expect in a country where the erstwhile Chief Vigilance Commissioner himself was a bureaucrat accused of corruption? Who will police the police?

With political will, corruption may be controlled but eliminated? Come on, don’t be so naive.

Sex,Porn and Videotape?

Posted on April 13, 2012by luvsuksam

The Karnataka Assembly minister claims he only intended to familiarize himself with rapes and rave parties in S.Arabia, in order to understand atrocities against women. Well, it’s time he got acquainted with crime and its punishment in S.Arabia too.What the minister indulged in,while the House was in progress,is atrocious and nothing short of voyeurism. And to insist the act was in line of his duty and hence plead not guilty, is shameful and outrageous. The hypocrisy,perversity and brazenness of attitude endorse the view  politics indeed, is the last resort of scoundrels. The party with ‘holier than thou’  posturing ought to have sacked the ministers instead of asking them to resign.

யாருக்காக?

"இன்றைய முக்கிய நிகழ்ச்சிகள் ..மதுரை காந்தி அருங்காட்சியகத்தில் மகாத்மா காந்தியின் நினைவு நாளை முன்னிட்டு தியாகிகள் தினம் காலை 9 மணி அளவில் அனுசரிக்கப் பட இருக்கிறது..."

கொஞ்சும் தமிழில் காதை வருடிய குரலை அமைதிப் படுத்த மனமில்லாமல் ஜன்னல் அருகில் வந்தால் மேகங்கள் பஞ்சுக் கீற்றாய் இங்கொன்றும் அங்கொன்றுமாய் மிதந்து கொண்டிருந்தன. என்ன செய்யலாம்...புதியதாய் வெளி வந்திருக்கும் சினிமாவுக்கு போய் 2 மணி நேரம் ஏ ஸி யின் குளுகுளுப்பை காசு கொடுத்து அனுபவிக்கலாமா..மாசக் கடைசி..காசு செலவில்லாமல் என்ன செய்யலாம்..

"மீண்டும் ஒரு  முறை உங்களுக்காக இன்றைய முக்கிய நிகழ்ச்சிகள் ....."

இத்தனை காலம் இதே ஊரில் இருந்தும் அங்கே போனதே இல்லையே. என்னதான் இருக்கும்? ஒரு வேளை ஸ்கூல் படிப்பு இங்கேயே  செய்திருந்தால் லஞ்ச் டப்பா, வாட்டர் பேக் சகிதம் history டீச்சர் முன்னே செல்ல கையில் பிரம்புடன் PT மாஸ்டர் பின்னே வர சுற்றுலா என்கிற பெயரில் ஒரு மதியம் கழிந்திருக்குமோ? ஏன், இன்றுதான் போய்  பார்த்தால் என்ன? பின்னே வரும் சந்ததியிடம் பழம் பெருமை பேச தோதாய் இருக்கும்.

"மகான் , காந்தி மகான் ...கை ராட்டையே ஆயுதம்..கதராடையே  சோபிதம்..." ஆர்ப்பாட்டம் இல்லாமல் பாட்டு எங்கிருந்தோ கேட்டது. பள்ளி சீருடையில் சாரை சாரையாய் மாணவ மணிகள். யார் சொல்லிக் கொடுத்தார்கள் அமைதியாய் இருக்க வேண்டும் என்று? கேட் அருகில் ஒரு கதர் ஜிப்பா  புத்தகம் ஒன்றை  எல்லா குழந்தைகளுக்கும் கோவில் பிரசாதம் போல் கொடுத்துக் கொண்டு இருந்தது. திடீர் என்று இடையே ஒரு சில்க் ஜிப்பாவின் கை.

"சார், இது பள்ளிக் குழந்தைகளுக்கு மட்டும் தான் இலவசம். விலை ரூபாய் 20. தேச பக்தி பாடல்கள் தொகுப்பு."

நீட்டிய வேகத்தில் கை இழுத்துக் கொண்டது. தும்பைப் பூவாய் நரைத்த தலையும், நடுங்கும் கைத்தடியும் , காது மடலே அறுந்து விடும் போல் தொங்கும் பாம்படமும், பொக்கை வாயுமாய் பொது ஜனம். யார் இவர்கள்..  என்ன தேடி வந்தார்கள்.. துணைக்கு வந்தவர்கள் எங்கே.. பழுப்பு கலரில் கூடவா வேஷ்டி விற்கிறார்கள்...கால் செருப்பை ஏன் கழட்டுகிறாரகள் ... கழட்டணுமா  என்ன... தொலைஞ்சு போய்ட்டா..ச்சே எங்கே வந்து என்ன நெனைப்பு..

நாமும் கொஞ்சம் sober ஆய் உடுத்திண்டு வந்திருக்கணுமோ...இடத்துக்கு பொருந்துகிறார் போல். எதிரே ஒரு காக்கி உடை.... தன்னிச்சையாய் அவசரமாய் நகர்ந்து போகத் தோணியது.

" ஒரு நிமிஷம்..!" நீட்டிய கையில் மெல்லியதாய் ஒரு புத்தகம்.

"Sorry , எனக்கு புத்தகம் எல்லாம் படிக்க நேரம் இல்லை..."

"இல்லை..நான் ஒரு டிராபிக் இன்ஸ்பெக்டர். என் அனுபவத்தை எல்லாம் புத்தகமாய்..."

வியர்வையை துடைக்க kerchief  எடுத்தப்போ 100 ருபாய் நோட்டு வெளியே விழுந்ததே..பார்த்து விட்டானோ ..

"உங்களைப் பார்த்தா பெரிய இடத்து பிள்ளைங்க படிக்கிற ஸ்கூல் டீச்சர் மாதிரி இருக்கு. ."

"நான் என்ன செய்யணும்ணு  எதிர் பார்க்கறீங்க..?"

" என் அனுபவத்துல நெறைய ரோடு accidents  பார்த்துட்டேன்..கையில மொபைல் கண்ணுல கூலிங் கிளாஸ் னு ஜாலியாய் வந்து கிட்டே இருந்தவன் கண்ணு முன்னாடி செதறு தேங்கா மாதிரி எகிறி..."

"போதும் இதுக்கு மேல எனக்கு தாங்காது..என்ன வேணும்கறத சீக்கிரம் சொன்னா.."

" அதான் ..அடி பட்டவன்..அடிச்சுட்டு ஓடினவன்  கோர்ட்டு கேசுன்னு குடும்பமே கலஞ்சு போய் பார்த்திருக்கேன்...என்ன பண்ணியும் திருந்த மாட்டேங்கறாங்க...அதான் என் அனுபவத்த எல்லாம் என் சொந்த செலவில புஸ்தகமா போட்டிருக்கேன்..10ம் கிளாஸ் 12ம் கிளாஸ் புள்ளங்களுக்கு இலவசமாய் கொடுக்கறேன்..இத ஒரு தடவ படிச்சா எவனும் டிராபிக் ரூல்ஸ மீறவே மாட்டான்..."

"நான்...நான்.. என்ன செய்யணும்ணு  எதிர் பார்க்கறீங்க..?"

"நீங்க உங்க பள்ளிகூடத்துல அனுமதி வாங்கி குடுத்தா எத்தனை காப்பி  வேண்டுமானாலும்  இலவசமாய் கொண்டு வந்து தர்றேன்...எப்படியோ புள்ளைங்க படிச்சு பொறுப்பா நடந்து கிட்டா சரி.."

இப்படி எல்லாம் கூட இருக்கிறார்களா...கண்டா  முண்டா சாமானை கூட quikr ல் காசுக்கு விக்கும் நான் போய்  இவனை...தப்பு தப்பு..இவரை...

ஒலி  பெருக்கி திடீர் என்று தொண்டையை கனைத்தது.

"அடுத்தபடியாக உத்தரகண்ட் மாநிலத்தில் நிலச் சரிவில் சிக்கிய பொது ஜனங்களை மீட்கும் பணியில் தன்னுயிர் நீத்த இந்திய வாயு சேனை வீரர்.....அவர்களின் தாய்....அவர்களை மேடைக்கு அழைக்கிறோம்..."

இவளா..மிஞ்சி மிஞ்சிப் போனால் 35 வயது கூட இருக்காது போல இருக்கே...ரொம்ப சாதாரண குடும்பம் போல இருக்கே...என்ன கொடூரம் இது....

"தேச மக்களுக்காக தன்  உயிரையே பணயம் வைத்த அம்மாவீரனின் சேவையை மெச்சி அவர் பிறந்த பொன் நாடு அவர் அன்னைக்கு போர்த்தும் பொன்னாடை...."

என்ன செய்வாள்...அவன் படத்துக்கு போர்த்துவாளா? இல்லை புத்திர சோகத்திலே அதிலே மொகம் பொதைச்சு அழுவாளா.. இல்லே வித்து காசாக்கி அவனுக்கே படையல் செய்வாளா...எதுக்கு பிரயோஜனம்...

வாசல் பாத்து கண்கள் பூத்து காத்து நின்றாலும் இனி வருவானா...இந்த மாதிரி token gestures எதைத்தான் ஈடு செய்யும்...இல்லை இல்லை..இதுவாவது செய்கிறார்களே...பேசாமல் தாலுகா ஆபீஸில் குமாஸ்தா வேலைக்கு அனுப்பி இருக்கலாமோ...அம்மாவிற்கு பிள்ளையாய் பத்திரமாய் இருந்திருப்பானோ...

யார் இவர்கள்..?.எதற்காக இப்படி தன் சம்பளத்தையும் உயிரையும் முகம் தெரியாத யாருக்காகவோ இழக்கத் துணிந்தார்கள்...? 

வெளியே வந்தபோது கண் கலங்கி மனசு கனத்துப் போய் தொண்டையில் ஏதோ அடைத்தாற் போல் இருந்தது. யார் பிழைக்க...?  நான் பிழைத்தால் அவன் வீட்டில் தீபாவளியா...?

என்ன இது...ஏனிந்த கூட்டம்...இன்னொரு த்யாகிகள் அஞ்சலி ஊர்வலமா...ஒரே கோஷமாய் இருக்கே...

"பாசத் தலைவனுக்கு ...பிறந்த நாள் வாழ்த்து...!"

தள்ளாதீங்க...தள்ளாதீங்க...

"மதுரை வீரன்....! வாழ்க!"

நகரு...நகரு...என்ன செய்யப் போகிறார்கள்...

அஞ்சா நெஞ்ஜன் ....! வாழ்க...!

டமார்....வெடியிலிருந்து தெறித்த ஏதோ ஒன்று மேலே எகிறி முகத்தில் விழுந்தது.

அய்யோ ...ராமா...!

Blame it on...

I think as for parents pushing children to be achievers in academics-we need to understand a fundamental issue. In China and India, population is the villain- limited resources but too much clamouring for them. It’s a simple demand supply problem. Education- read academic  scores, is therefore a means to an end- to get jobs, to earn well, to get basic comforts like decent housing, khana peena etc. Here, we can’t take any of these for granted. Therefore the sooner you join the rat race, the better. More so in India, with nearly 85% of seats in colleges reserved under sc/st/backward/obc/physically handicapped/sports/ wounded in war/ freedom fighter/ refugee/sons of the soil/armed forces/artistic achievers/economically weaker/ below poverty line ‘bpl’ etc. and even the rest given away under management quota (euphemism for paid seats), merit seat means a distant dream for a middle class student. If u want a decent life, you need a good degree from a good college of repute- for that you need to get 100 percentile, plus be an Arjun/Viswanathan Anand/Abdul Kalam/AR Rehman all rolled into one. Parents at the end of the day want to ensure that your future is not ruined for want of marks in your exams. They push you because very few children today are serious about pursuing anything of substance. They will not touch the textbooks unless there is a test or a project. They have all the distractions to indulge in (which our generation didn’t have).They would rather watch a cricket match than play one. They would rather play cricket than do homework. Studies is their last priority- this is true of most households. No parent would want to torture the child if they could help it.

In India, education is an investment for the future. One can’t afford to squander it away. Nobody is going to offer u a nice job looking at how happy you were as a child or at how well you recite poems or how understanding your parents were to have allowed you to sleep or watch TV or play while your fellow students burnt the midnight oil. The bottom line ( for want of a better evaluation of one’s merits) therefore is grades. One really can’t blame the parents. India maybe is the only country where  parents mortgage their home (maybe the only thing they ever have as their security) or take a loan to educate their children. They spend another bomb for support services like tuition, tennis coaching, dance arangetram. As if this is not enough, they also lose sleep to lend moral support to the child who’s up late slogging for his exams.They bunk office to stay with the child during exams- it’s not as if the parents are hitlers out to massacre their child’s aspirations. Sadly, they are as much the victims in this rat race-I would even say they are the martyrs who do a thankless job.

I think I have said enough in defence of why they do what they do. So all you mothers who have children in Stanford/Berkley/Phd/engineering/medicine- you are welcome to ignore my rantings. My children, I am not sure if they’ll score laurels in academics/sports/music/arts- at least they haven’t shown any such signs yet- but I’m not going to lose my sleep over that. Not to say, I didn’t provide the opportunities to explore. If life’s choices are a process of elimination, then at least I know what they won’t pursue. 

Now the second part: How can a parent spoil the child’s ‘present’ for what the ‘future’ may or may not hold? When a child fails to get admission in a good college inspite of slogging all through his school life and ends up contemplating the unthinkable or lands in a college where the scum of the society hold sway, the parents have a double burden. They have to console the child , watch over him lest he try something unthinkable, tell him things will be okay eventually and have a guilty conscience that they snatched the ‘childhood’ from him.

Does it mean a parent should let go of control? And if such a child who hasn’t been pushed to perform, gets a below average score and has no job offers or is just not employable, will he still be happy-that I had a gala time as a student, what if others have BE or CA or MBA and paying jobs?

So what is the moral of the story- if there is one at all? Does the end justify the means?